nl | en | es

Dagboek van Joos

28-12-2010

De dans van het leven

Vandaag vraag ik wat mijn hart wil dat ik schrijf.
Ik luister en krijg als antwoord dat mijn hart wil dat ik schrijf wat ik wil schrijven.
‘Wie ben ik?’ is mijn vraag.
‘You are the doorway. A doorway to the higher aspects of the Self.’
‘Ben ik zelf de deur?’
‘Ja, want je kunt jezelf openen en sluiten.’
‘Ik wil altijd geopend zijn. Is dat in orde?’
‘Ja, dat zal je vrede schenken.
Vrede geldt vooral ook voor het dagelijkse leven. Het gaat altijd weer om evenwicht.
De balans tussen het zogenaamde hogere en het dagelijkse, totdat beiden versmelten.’
Mijn gedachten gaan naar het medicijnwiel waar we de spiraal van het leven kunnen zien, een voortdurende dans tussen alle aspecten van ons zijn.
Het spirituele van het hart in het Noorden van het wiel kan zich op de aarde manifesteren in het Zuiden.
De emoties van het Westen worden in evenwicht gehouden door de wijsheid van het loslaten in het Oosten.
Zo is het leven een steeds voortgaande beweging.
Onze stabiliteit kunnen we altijd weer vinden door het centrum op te zoeken, de kruising tussen de horizontale en de verticale as.

 

19-12-2010

Nostalgie

Gisteren zag ik op de televisie een rapportage over de sluiting van Soestdijk, met archiefbeelden van de Koninklijke familie.
Ik kreeg een gevoel van nostalgie toen ik de jonge koningin Juliana zag, de kleine prinsesjes, prins Claus, prins Bernhard.
Het was niet zo dat ik het verleden idealiseerde, want ik zag ook de problemen, maar ik voelde een soort warmte die er nu niet meer is.
Mijn eigen verleden was met de beelden verbonden.
Ik vond troost toen ik terugkeerde naar het nu, gewoon naar de kamer waarin ik mij bevond.
Zo heelde ik een stukje van mijn gespletenheid in de tijd.

 

01-12-2010

Vrede harmonie, evenwicht

Dat zijn de woorden die me weer in verbinding met mijzelf brengen.
Op een hoekje van mijn bureau brandt een kaars.
Wat voel ik me vervelend als ik de sfeer van harmonie in mijzelf niet kan vinden!
Misschien was ik te hoogdravend bezig door te willen schrijven en schilderen.
Of verwachtte ik teveel van het resultaat.
Ik sta weer met beide voeten op de aarde en geef de voorrang aan vrede, harmonie, evenwicht.